Nowe w tej edycji D+ jest pytanie o zaniepokojenie związane z bieżącą sytuacją pandemiczną – tak od strony bezpieczeństwa zdrowotnego jak i od strony rynku pracy.
Mimo że pandemia ma charakter mocno bezprecedensowy dla żyjących dziś pokoleń, nie jest ani trochę bardziej przerażająca dla uczestników D+ niż sytuacja na rynku pracy. Jest to w tym sensie szokujące, że w oparciu o dane oficjalne, na tle innych krajów Europy, polski rynek pracy przechodzi przez lockdowny i bankructwa praktycznie suchą nogą.
Zaniepokojenie rozwojem sytuacji na rynku pracy może być związane z tym, że niemal połowa z nas uważa, że nasz wpływ na ryzyko utraty pracy jest tak samo niewielki jak nasz wpływ na sposób przechodzenia infekcji koronawirusem.
Przeciętnie, zaniepokojenie częściej deklarują kobiety niż mężczyźni, lecz powyższe prawidłowości zachodzą dla obu płci. Większe zaniepokojenie u kobiet jest spójne z tym, że w tej grupie silniej skupiły się negatywne skutki pandemii na rynku pracy.
Szkoła zdalna budzi wiele obaw
W D+ co trzeci rodzic dziecka w wieku szkolnym deklaruje niewystarczający poziom wiedzy, by wspierać swoje dziecko w nauce. Podobnie wysoki odsetek deklaruje, że zaangażowanie wymuszone nauką zdalną jest dyskomfortem. Ponad połowa rodziców nie jest w stanie godzić wspierania dzieci w nauce zdalnej z pracą zawodową, choć dostrzegają wsparcie ze strony szkoły tak dla nich, jak i dla swych dzieci.
Niemal 70% rodziców deklaruje wyższe zaangażowanie w edukację dziecka niż przed pandemią. Podobny odsetek rodziców mniej martwi się bezpieczeństwem sanitarnym dzieci niż utratą kolejnych miesięcy nauki przez ich pociechy.
Obawy o przyszłość dzieci są silniejsze wśród rodziców zamieszkujących poza dużymi ośrodkami miejskimi.
Odpowiedzi te praktycznie nie zależą od wieku dzieci, płci, ani poziomu wykształcenia respondenta – odbiór bieżącej sytuacji w szkołach jest bardzo podobny we wszystkich grupach społecznych.
Instrumentem wspierającym rodziców miał być zasiłek opiekuńczy. Korzysta z niego ok. 15% rodziców.
Wśród osób, które nie skorzystały z tej opcji, dominującą przyczyną był brak uprawnień (40%), niewystarczająca wysokość świadczenia (7%) oraz ostracyzm ze strony pracodawców (6%). Około 30% rodziców deklaruje, że ich praca daje na tyle dużą elastyczność, że nie muszą rezygnować z jej wykonywania, a ok 15% rodziców może liczyć na pomoc innej osoby w opiece nad dziećmi.
